“Ik wil niet met de tijd meegaan, maar op de tijd vooruitlopen.

 

Als initiator en medeoprichter van De Bolster in Epe denkt de 76-jarige Bart Vosselman er niet over om met pensioen te gaan. Daarvoor haalt hij te veel plezier uit zijn werk. In het bedrijf komen zijn twee passies samen: zaadveredeling en innovatie. Samen met Bart blikken we terug op de stappen die De Bolster door al die jaren heen zette.

Harde werker

 

De hele zomer lang werkt Bart nog steeds zes tot zeven dagen per week aan wat hij zijn hobby noemt: tomaten veredelen. Daarnaast duikt hij vaak met zijn neus de vakbladen in. Hij smult van nieuwe kennis opdoen en deelt dit graag met zijn collega’s.

 

Bang om hard te werken, is Bart nooit geweest. Al op zeer jonge leeftijd helpt hij zijn ouders op het kleine boerenbedrijf dat ze hebben. Vooral aardappels rapen vindt hij schitterend. Maar nog veel enthousiaster wordt hij als er voor het eerst aardbeien op het bedrijf geteeld worden.

 

Op 16-jarige leeftijd weet Bart het zeker: hij wil tuinder worden. Inmiddels is de oppervlakte met aardbeien gegroeid tot meer dan 1 hectare en is hij in zijn eentje verantwoordelijk voor een goed verloop van de pluk met een grote groep van 20-25 leeftijdsgenoten. Ook gaat hij naar de veiling. Daar staat Bart al snel bekend als de grootste aanbieder van kwaliteit-aardbeien.

Hij vertelt: “Als je zo vroeg al dit soort dingen mag doen, dan motiveert dat natuurlijk om later ook die richting op te gaan. Uiteindelijk koos ik voor de studie Plantenveredeling aan de WUR, waar ik ontzettend veel plezier in had.

Stoppen met pesticiden

 

In 1983 nemen Bart en zijn vrouw Elly de boerderij van zijn ouders in Epe over. Vrijwel onmiddellijk besluit hij om het gebruik van bestrijdingsmiddelen te minimaliseren en er enkele jaren daarna volledig mee te stoppen. In die jaren is het voor Bart al snel duidelijk wat voor troep die middelen zijn. Bart was in Wageningen al een kritische student en het baanbrekende boek Silent Spring (1962) van Rachel Carson over de schadelijke effecten van pesticiden op het milieu maakte een diepe indruk op hem.

 

Zijn vader vindt zijn besluit maar niets. “Dat gaat nooit goed, vertelt hij zijn zoon. Maar Bart laat zich niet uit het veld slaan en uiteindelijk overtuigt hij ook zijn vader dat het zonder kan. Het bedrijf richt zich vanaf dan volledig op de teelt van verschillende groenten, bloemen en aardappels op in totaal 7,5 ha. Alle producten verkopen Bart en Elly in de eigen boerderijwinkel. Bart: “Het was echt kicken dat zoveel mensen van heinde en ver kwamen om onze producten te kopen. Maar de keerzijde was: altijd werken en werken.

“Het was echt kicken dat zoveel mensen van heinde en ver kwamen om onze producten te kopen.

Overname van De Bolster

 

In 2001 worden de hoge werkdruk en de administratieve eisen vanuit de overheid hen te veel en sluiten ze redelijk impulsief de winkel. Voortaan richten ze zich op zaadvermeerdering en -veredeling; een sprong in het diepe die achteraf een goede keus blijkt te zijn. Twee jaar later horen ze dat de eigenaren van het biologische zaadbedrijf De Bolster in Kielwindeweer willen stoppen. In 2007 is het dan eindelijk zover en nemen Bart en Elly samen met hun zoon Frank en Patrick Hoogendoorn de goodwill en het klantenbestand van het bedrijf over.

 

 

 

Volop investeren

 

Bart: “Het was een spannende tijd met veel investeringen: een grote verbouwing, een verpakkingsmachine, nieuwe full colour zadenzakjes en een catalogus. Tegelijkertijd startten we veredelingsprogramma’s op voor onder andere tuinboon, pompoen, tomaat, courgette en rucola. Binnen vier jaar tijd ontwikkelde ik al twee nieuwe, succesvolle pompoenrassen. Ik vind veredelen nog steeds geweldig om te doen. Het is voor mij een manier om mijn creativiteit te uiten.

 

Mijn grote trots is toch wel het pompoenras ‘Amoro F1’. Het heeft maar liefst dertien jaar ontwikkelingstijd gekost om dit ras in 2016 te realiseren. Dit ras wordt momenteel op grote schaal en in diverse landen geteeld. Dat het zo populair is, komt doordat het bij telers een verdubbeling van de opbrengst geeft. Dat vergde bij mij en Elly wel vele uren van observeren van grote aantallen planten, waarbij we letterlijk op een stoel naast de planten zaten. Maar het was het allemaal waard, want het werd onze kaskraker waarmee we internationaal een belangrijke speler zijn geworden. Het is nog steeds bedrijfsgeheim hoe ik de veredeling voor elkaar kreeg, lacht Bart.

Groeikrachtige tomaten

Hij gaat verder: “We hebben als relatief klein bedrijf veel concurrentie van grote niet-biologische bedrijven, dus onze rassen moeten net zo goed of liever beter zijn dan die van de concurrent. Het is voor mij nog steeds een belangrijke ambitie om een bijdrage te leveren aan een verdere ontwikkeling van De Bolster. Verder vind ik het ook erg mooi om specifiek voor biotelers de meest geschikte rassen te ontwikkelen. Ik ken veel telers persoonlijk, sommigen zijn mijn vrienden.

 

Bij de tomaten heb ik er een sport van gemaakt om met zo min mogelijk stikstofrijke bemesting en water toch groeikrachtige tomaten met een goede smaak te ontwikkelen. Dat is aardig gelukt, alleen vergt het nog wel wat extra inspanning om ook telers te overtuigen dat ze met minder bemesten en water geven goede resultaten kunnen krijgen.

“Onze rassen moeten net zo goed of, liever nog, beter zijn dan die van de concurrent.

Investeren vergt durf

 

Bart eindigt: “Voor mij is innoveren niet met de tijd meegaan, maar de tijd vooruit zijn. Innoveren betekent creatief zijn en investeren. Daarmee neem je een risico, maar we hebben de durf en de kennis om die weg in te slaan. Het is mooi dat de coöperatieleden het vertrouwen in ons hebben, waardoor we deze investeringen kunnen blijven doen.